Sovanna Phum og Bophana

Í fjórda og sídasta sinn fór ég á sýningu hjá Sovanna Phum, skrýtid ad tetta sé alveg ad verda búid. Og eins og alltaf var alveg svakalega gaman, en tetta kvold var sérstakt. Fullt hús, eins og vanalega (sem er mjog gott, veitir ekki af peningunum) og allir spenntir fyrir sýningunni. Tad skemmtilega vid leiksvidid og stadinn sjálfan er ad varla er haegt ad kalla tetta leikhús í hinum vestraena skilningi tar sem tad eina sem adskilur svidid og áhorfendasaetin frá gotunni er há girding og tak, engir veggir. En tad gerir upplifunina bara enntá skemmtilegri, gotuhljódin blandast skemmtilega vid tónlistina og songinn.

Yfirleitt er sýningin um klukkutími og eru sýningarnar alltaf í haesta gaedaflokki, vandadar og vel skipulagdar. En á fostudaginn kom svolítid óvaent uppá: tad byrjadi ad rigna. Vill benda á ad ég er ekki ad tala um smá dropa heldur algjora dembu plús rok, í midri sýningu. Fyrir utan fyrstu augnablikin tegar ég hélt hreinlega ad húsid myndi hrynja í kringum okkur og tónlistarmennirnir hverfa í bylnum tá gerdi tetta sýninguna enntá betri. Ekki bara vegna tess hversu ótrúlegt andrúmloftid var og hvernig rigningin (eins og gotuhljódin) gerdu sýninguna bara betri, heldur vegna tess hversu fljótt og vel umsjónamenn sýningarinnar reddudu hlutunum. Á fimm mínútum voru teir búnir ad skutla tónlistarmonnunum upp á svid, faera allar skellinodrurnar á bílasteadinu og hengja upp plast varnir á svidinu svo ad tad myndi ekki leka á svidid. Tetta eru alvoru listamenn: sem láta ekkert stoppa sig tegar sýningin er byrjud. Ofan á allt tetta sá ekki á donsurunum, teir donsudu af lífi og sál og létu tetta ekki á sig fá. Frábaert.

Á laugardaginn gerdist ég sek um ad fara ad versla, eitthvad sem ég hef reynt ad fordast hingad til. Hef alltaf verid meira fyrir upplifanir sem tengjast ekki tví ad kaupa nýjan bol, en tad góda vid Phnom Penh er ad tad eitt ad fara versla er upplifun út af fyrir sig. Markadirnir hérna eru fjolmargir og allir ólíkir. En uppáhaldid verdur ad vera rússneski markadurinn (Psah Tuol Tom Puong). Hann má finna í hjarta borgarinnar og tar er heagt ad kaupa allt! Já, ég meina tad allt. Húsgogn, fot, geisladiska, skraut, kort og ég veit ekki hvad og hvad. Í midjunni er sídan stadur til tess ad borda, heagt er ad láta sauma á sig fot, kaupa í matinn og (mitt uppáhald) nóg af bílaskrani og varahlutum til ad opna 10 verkstaedi, hugsa alltaf um pabba tegar ég sé svona, held ad hann hefdi mikid gaman af. Keypti svona hitt og tetta s.s. póstkort, prjóna (til ad borda med), nokkrar bíómyndir (audvitad) og kort af Phnom Penh (naudsynlegt).

Seinna tennan dag eyddi ég sídan tremur tímum í Bophana, mikil uppgotvun sem ég vildi ad ég hefdi vitad af fyrr í ferdinni. Tessi mistod hefur tad ad markmidi ad safna saman eins morgum vídeóklippum, sjónvarpstáttum og heimildarmyndum um Kamódíú og haegt er. Midstodin opnadi í desember 2006 og nú tegar er alveg urmull af klippum sem skemmtilegt er ad skoda, frá 1920 til dagsins í dag. Áhugaverdast var ad sjá klippurnar frá borgarastyrjoldinni, tvílíkt og annad eins: 12 ára born med rifla, fólk í fangabúdum og sveltandi almúginn. Meali sterklega med vefsídunni sem ég mun setja upp rétt í tessu.

En nú er tessari stórferd ad verda lokid, ég bara trúi tví ekki. Tetta er búid ad vera alltof stutt. Ég lofa nú samt ad skrifa eina fearslu í vidbót ádur en ég fer, tannig ad tessu er ekki alveg lokid.

 

Athugasemdir

[el-Toro, 6.8.2007 kl. 01:03]

þetta land kambodia, hefur svo mikla sögu á bak við sig að flestir aðrir staðir í heiminum falla í skugga þess.  í raun er gamla indo-china (thailand, vietnam, laos og kambodia) með gríðarlega sögu á bak við sig.  eitthvað sem er gaman að lesa um.

ég er búinn að lesa yfir bloggin þín og lýst rosalega vel á þessa hugmynd hjá þér sem þú ætlar að nota í lokaverkefni þitt.  ef þörf er fyrir nýjar hugmyndir í einhverju, að þá er það í þróunnar aðstoð hins vestræna heims til þriðja heimsins. 

það sem gerðist fyrir kambodiu í borgarastyrjöldinni og undir stórn rauðu kmeranna er eitt af því versta sem hefur gerst fyrir eina þjóð á 20. öld.  því þolendur voru svo margir sem dóu, en líka þeir sem lifðu þetta af.  þeir sem lifðu þetta af þurftu svo að búa í sama hverfi og gerendurnir sem gerðu allt þetta á kostnað þjóðar sinnar.  ættingjar fórnarlamba bjuggu oft á tíðum í sömu götu eða sama hverfi og ódæðismenn rauðu kmeranna sem tóku upp eðlilegt líf eftir að vietnamski herinn réðst inn í landið. 

ég get ýmindað mér eftir það sem ég hef lesið mér til um kambodiu, að sárin séu ennþá til staðar á sál þessa fólks.  það væri gaman að heira frá þér hvernig andrúmsloftið er hjá almenningi um að loksins sé farið að rétta yfir þessu fólki sem gerði þessa hræðilegu og ótrúlegu hluti gegn samborugurum sínum.

ég lít ávalt ávalt á alla hluti sögu 20. aldar sem afleiðingu annarra atburða.  kambodia er engin undantekning.  ég hef lesið mér til um þegar Frakkar réðu yfir indo-china, og svo þegar Bandaríkjamenn tóku við eftir 1954 er Norodom Sihanouk tók við stjórnvölinni og stjórnaði Bandaríkjunum í hag er víetnam stríðið stóð yfir þar til borgarastyrjöldin hófst.  það væri gaman að heira frá þér hvort eitthvað sé rætt um þann tíma í Kambodiu sem hugsanlega orsök á öfgastefnu rauðu kmeranna.

ég vill svo að lokum óska þér til hamingju með ferðina.  þetta hefur pottþétt verið lífsreinsla í lagi.